Debiutował jako poeta w 1977, w latach 1978–1980 był dyrektorem klubu "Piwnica Świdnicka" we Wrocławiu, od 1980 do 1984 – Klubu Dziennikarza. W 1981–1990 pisał w "Gazecie Robotniczej", a także w miesięczniku "Odra", w "Akcencie", "Radarze", "Szpilkach", "Wiadomościach" i innych. W 1992 założył własną "wrocławską popołudniówkę Popo" (tygodnik), która jednak po roku zbankrutowała. W latach 1993–1999 pracował w "Wieczorze Wrocławia", w latach następnych był komentatorem "Gazety Wrocławskiej". Publikował również felietony "Smektała na weekend" w oficjalnym serwisie miejskim Wrocławia wroclaw.pl.
W 1982 ukończył Studium Scenariuszowe PWSFTviT w Łodzi. Zagrał parę ról drugo- i trzecioplanowych w kilku filmach. Był twórcą i właścicielem Międzynarodowego Festiwalu "Blues Brothers Day" i firmy promocyjnej "Jazz dla Mass".
Jako felietonista starał się nawiązywać do stylu Arta Buchwalda, jako pisarz – do Charlesa Bukowskiego; swoje muzyczne zainteresowania – jazzowe i bluesowe – określał jako zbliżone do Jimmy'ego Smitha, Roberta Johnsona, a także Jimiego Hendrixa i Janis Joplin.
Jego synami są: Tymon Smektała (doktor ekonomii specjalizujący się w public relations) oraz Radosław Smektała (scenarzysta).
Publikacje:
- Boczne bóstwa (1982)
- Krzywe ryło (1982), wyd. „Czytelnik”, ISBN 97-88307-007-410
- Chciwy żywot grajka (1986)
- Liszaj (1988)
- Pic (1988)
- Jazz baba riba czyli obrazki z bitloczasów, wyd. „Astrum” (Wrocław 1998), ISBN 83-87197-51-3
- Lucille, wyd "Atut" (2005), ISBN 83-7432-038-9
- Chcica, wyd. "KOS" (2006), ISBN 83-60528-00-4
Filmografia:
- 1984: Smażalnia story – jako Zdzisiek "Broda"
- 1986: Dzieci śmieci w Kronika Wypadków
- 1989: Konsul – jako Witold Śródecki
- 1990: Świnka – jako sędzia przysięgły
- 1998–1999: Życie jak poker – jako trener bokserski
- 2000: Szopka w Świat według Kiepskich (69) – jako Jan Pan